Nyaungshwe naar Pyin Oo Lwin naar Hsipaw

Na een prettige trip in een zeer luxe nachtbus komen we aan in heuvelstad Pyin Oo Lwin, oostelijk van Mandelay. We strijken neer in een aardig hotelletje en besluiten 3 scooters te huren om de omgeving te verkennen. Er zijn lokaal 2 watervallen. Vlak voordat we deze bereiken geeft Sjaak zijn scooter er de brui aan. Gelukkig schieten al meteen een paar behulpzame Birmezen ons te hulp. We moeten maar naar de waterval gaan wandelen en hun zoeken wel uit wat er aan schort. In goed vertrouwen (dat krijg je hier wel in de mensen) geeft Sjaak zijn sleutel af en vertrekken we via een steile afdaling naar de waterval. Aangekomen overtreft deze al onze Verwachtingen! De plek heeft iets mystieks, overweldigends, sprookjesachtig, terwijl het water 40 meter naar beneden klettert. Rob besluit de stoute schoenen uit te trekken en met een oerkreet een duik in het ijskoude water te nemen. Na de nodige foto, s en filmpjes vervolgen we via een steil pad naar boven onze weg naar het punt waar het water over de helling stort. Hier mogen we ook nog genieten van een stukje Birmese creativiteit, waarbij ze door middel van waterkracht en een generator energie opwekken. Na een een steile klim komen we weer bij ons beginpunt, waar Sjaak van de lokale terrasuitbaatster een briefje en de sleutels van de scooter in zijn handen gedrukt krijgt. Het komt er op neer dat ze hebben getracht de scooter te maken, maar helaas... en dat het hen spijt dat ze ons zo achter moeten laten. Ilja en Sjaak besluiten samen op één scooter terug naar het hotel te rijden, zodat hun het probleem kunnen fiksen. Dat doen ze en in de middag gaan we alweer op pad om zo maar een beetje weggetjes te rijden en ergens langs de hoofdweg bij een restaurantjes waar ze nauwelijks Engels spreken, met z'n drieën voor 5 dollar heerlijk te eten. Tevreden besluiten we ons zelf te trakteren op een heerlijke Lassie (vers fruit, zuivel, honing mixdrank) nog even snel voor zonsondergang naar de tweede waterval, maar we komen meer in een park en vergeleken met de waterval van vanochtend stelt dit niet veel voor.
We besluiten de volgende morgen per trein af te reizen naar Hsipaw. Nadat sjaak voor 5 dollar 3 kaartjes voor de rit van 7 uur heeft weten te scoren beginnen we aan ons nieuwe avontuur... als de trein binnen rolt blijkt dat we in het laatste rijtuig zitten. Achter ons hangen nog twee goederenwagons, waarvan een bomvol geiten. Zo vol, dat ze niet kunnen vallen als de trein begint te rijden. Al snel blijkt dat dit geen overbodige luxe Is! Ondanks dat de trein maar maximaal 35km/uur rijdt, worden we werkelijk waar door mekaar geschud. De Birmese rails liggen nou niet bepaald strak in de bielzen en de trein maakt dan ook bewegingen waar de nieuwste eftelingattractie nog een puntje aan kan zuigen. Back packs vallen uit bagagerekken op mensen hun hoofden. Na een paar uur bereiken we het gokteik viaduct, birma's langste spoorbrug, die hoog boven een dal uitsteekt. Aangezien alle treindeuren open staan, kunnen we al hangend aan de buitenkant van de trein de meest geniale foto's en filmpjes schieten. Moe, maar voldaan, na deze dag attractiepark Birmese spoorwegen, komen we aan in Hsipaw, waar we een mooi guesthouse opzoeken.

Zodra we weer een beetje fatsoenlijk Internet hebben zullen we onze foto's en filmpjes uploaden