3 days tracking Muan Ngoy

Is het een vogel? Is het een olifant? Is het een tijger?
Nee, het is Sjaaak en hij kan heel goed goochelen. Dat bleek erg van pas te komen op onze zelf bedachte trekking. Het was een goede manier om in contact te komen met alle mensen die geen Engels spraken deze reis.

Wat begon met een gek idee van een gekke Fransman bleek uiteindelijk de moeite waard om uit te voeren. Ik ben blij dat ik deze drie heren gek genoeg heb kunnen krijgen om mee te gaan. Na tien dagen met elkaar te hebben gereisd heb ik de eer om hier een stukje te schrijven.
Alles wat wij hadden voor wij in Muang Ngoi aankwamen was een schets op een blaadje van de route. Veel eten en drinken scheen ook handig te zijn om mee te nemen. In dit dorpje konden wij met wat moeite een normale kaart vinden in een book store, maar al gauw werd duidelijk dat er van deze kaart niets klopte. Die schets bleek dus erg handig de eerste dag.

Die ochtend vertrokken wij om een uur of 8 in de ochtend met onze tocht. Het begin was mooi. De bergen waar wij tussen door liepen waren steil, de wolken stonden nog laag. Wij passeerde een checkpoint en betaalde voor de grot die wij die dag nog niet in zouden gaan. na anderhalf uur kwamen wij al bij het eerste dorp en na vier uur in het tweede. De weg hier naartoe was mooi. Er waren vooral prachtige uitzichten. Doordat je ver kon kijken kon je ook de weg die belopen moest worden goed zien. In dit tweede dorp, dat Ban Ponh heet, hebben wij gelunched met instant noodles die hier verkocht werden. Vervolgens stonden nog vier uur klimmen op ons te wachten, voordat wij in het dorp aan zouden komen waar wij zouden overnachten.

Dit dorp heet Phonsavan en bestaat uit één straat met allemaal hutten. Overal springen de kippen, kuikens, varkens en honden je om de oren. Eigenlijk alles wat ook op de menukaart terug te vinden is. Een goed woord om deze sfeer uit te drukken hebben wij nog niet gevonden, maar wij hebben besloten om dit laotisch te noemen.
Door te gebaren dat wij op zoek waren naar een slaapplek, bood een jongen een plek aan na een paar pogingen. Wij konden overnachten aan de andere kant van de straat. Daarnaast was de jongen bereid om zeker een uur voor ons te koken. Instant noodles hebben zelden zo lekker gesmaakt. In de avond hebben wij, onder het genot van wat amarreto en een lauw biertje, mogen genieten van een prachtige zonsondergang. Wij gingen wederom vroeg naar bed.

Toen de volgende ochtend vroeg de wekker NIET ging, maar wij ontwaakden door alle kippen en andere dieren, werden wij getrakteerd op een ontbijt. Na een uur kregen wij dit keer een pompoensoep bestaande uit water, pompoen en heel veel suiker. Niemand heeft zich hier een weg doorheen kunnen baan, maar dit vormde wel een goede bodem voor de tweede dag wandelen.

Op deze dag wekte de route meer indruk dan de eerste dag. De weg was inmiddels meer een pad geworden en leidde door een bos. Het merendeel van de route liep naar beneden. De rivier die wij halverwege konden volgen was erg verfrissend. Wij passeerde nog een tweetal dorpen, waar wij gelukkig water in konden slaan. Toen andere toeristen voor de eerste keer ons pad kruiste hebben wij uitgebreid met ze gesproken. Ik ben in ieder geval nooit zo blij geweest om toeristen tegen te komen. Handig dat zij overigens een hele goede schets hadden van de omgeving.

Het dorp waar onze tweede overnachting moest plaatsvinden had zelfs een guesthouse. Hier hebben wij voor slechts één euro per persoon overnacht. De volgende ochtend konden wij dan direct doorlopen om eerst eindeijk de grot te bezoeken waar wij drie dagen terug voor hadden betaald en na anderhalf uur aan te schuiven bij een onbeperkt ontbijtbuffet. De rest van deze dag stond in het teken van rust, zodat de volgende dag de Nam Oui verkend kan worden per kajak. Was een chille reis, maar ook wel bits.